Euromaidan

Euromaidan was 'n golf van betogings en burgerlike onrus in die Oekraïne, wat op die nag van 21 November 2013 begin het met openbare betogings in Maidan Nezalezhnosti (Onafhanklikheidsplein) in Kijif. Die betogings is aangevuur deur die Oekraïnse regering se besluit om die ondertekening van die Europese Unie-Oekraïne Assosiasie-ooreenkoms op te skort, en in plaas daarvan nouer bande met Rusland en die Eurasiese Ekonomiese Unie te kies. 

Die omvang van die betogings het uitgebrei, met oproepe vir die bedanking van die president van Oekraïne, Wiktor Janoekowitsj, en die Tweede Azarov-regering. Die betogings is aangevuur deur die persepsie van wydverspreide regeringskorrupsie, magsmisbruik, en die skending van menseregte in die Oekraïne. Die situasie het eskaleer ná die gewelddadige uiteenjaag van betogers op 30 November, wat daartoe gelei het dat baie meer betogers aangesluit het. Die betogings het gelei tot die 2014 Oekraïense rewolusie, bekend as die Rewolusie van Waardigheid.

Tydens die Euromaidan was daar regdeur die Oekraïne betogings en botsings met die polisie, veral by die Maidan (sentrale plein) in Kijif, wat deur betogers beset en versper is, tesame met 'n paar administratiewe geboue. Op 8 Desember 2013 het die skare 'n Lenin-standbeeld naby die Maidanplein laat val. Betogings en botsings het in Januarie 2014 toegeneem, nadat die Oekraïense parlement 'n groep anti-proteswette goedgekeur het. Betogers het regeringsgeboue in baie streke van die Oekraïne beset. Die betogings het in die middel van Februarie 'n hoogtepunt bereik. Onlustepolisie het na Maidan gevorder en met betogers gebots, maar het dit nie ten volle beset nie. Die polisie het lewendige en rubberammunisie op verskeie plekke in Kijif afgevuur. Daar was hewige gevegte in Kijif op 18–20 Februarie. As gevolg van hierdie gebeure is die Ooreenkoms oor die oplossing van die politieke krisis in die Oekraïne op 21 Februarie 2014 onderteken deur Janoekowitsj, en die leiers van die parlementêre opposisie onder bemiddeling van die Europese Unie en die Russiese Federasie.

Die ondertekening is geattesteer deur onderskeidelik die ministers van buitelandse sake van Duitsland en Pole, en die direkteur van die Kontinentale Europese-afdeling van die Franse ministerie van buitelandse sake. Vladimir Lukin, wat Rusland verteenwoordig het, het geweier om die ooreenkoms te onderteken.

Kort nadat die ooreenkoms onderteken is, het Wiktor Janoekowitsj en ander hoë regeringsamptenare landuit gevlug. Betogers het beheer oor die presidensiële administrasie en Janoekowitsj se private landgoed verkry. Daarna het die parlement Janoekowitsj uit sy amp verwyder, die regering met Oleksandr Turchynov vervang, en beveel dat die voormalige eerste minister Joelia Timosjenko uit die tronk vrygelaat word. Gebeure in Kijif is gou opgevolg deur die Krim-krisis en pro-Russiese onrus in Oos-Oekraïne. Ten spyte van die uitsetting van Janoekowitsj, die aanstelling van 'n nuwe regering, en die aanvaarding van die Oekraïne-Europese Unie-assosiasie-ooreenkoms se politieke bepalings, het die betogings druk op die regering volgehou om Russiese invloed in die Oekraïne te verwerp.^[1][2][3]

1. ↑ Kiev protesters gather, EU and Putin joust, Reuters (12 December 2013)
2. ↑ Yanukovych Offers Opposition Leaders Key Posts, Radio Free Europe/Radio Liberty (25 January 2014)
3. ↑ "Transparency International names Yanukovych world's most corrupt – Feb. 11, 2016". 11 Februarie 2016.